در این گزارش به بررسی خدماتی که نهادهای متولی امور دینی به طلاب ارائه می کنند (به طور ویژه در عربستان) می‌پردازد.
خدمات معیشتی همچون شهریه و جوایز تحصیلی، خدمات آموزشی مانند ایجاد دسترسی رایگان به پایگاه‌های داده، بن‌های خرید کتاب و کمک‌هزینه‌های پژوهشی، خدمات حوزه سلامت همچون بیمه کامل درمانی، خدمات مسکن مانند خوابگاه‌های رایگان و کمک‌هزینه تجهیز، از جمله محورهایی هستند که در این نوشتار به تفصیل بدان‌ها پرداخته شده است.
ساختار این نوشتار از درآمد، سه بخش و خاتمه تشکیل شده است؛ نخست درآمدی است پیرامون مشخصه‌های نهاد دین در عربستان و وضعیت کنونی آن در اوضاع جدید سیاسی این کشور است.
سپس بخش نخست به خدمات عمومی‌ای می‌پردازد که تمامی دانشجویان سعودی و غیر سعودی بورسیه از دولت دریافت می‌کنند. بخش دوم، سه دانشگاه اسلامی عربستان (دانشگاه‌های مدینه، امام و ام‌القری) را مورد مطالعه قرار می‌دهد و بحث خدمت‌رسانی را در هر یک از آنها به طور ویژه بررسی می‌کند.
بخش سوم به وضعیت رفاهی عالمان دینی در دوران پس از تحصیل می‌پردازد. مشخصه‌های کلی نظام خدمت‌رسانی عربستان به طلاب علوم دینی نیز در خاتمه این پژوهش جمع‌بندی شده است.
در بخشی از این گزارش آمده است:
«یک طلبه علوم دینی در عربستان همچون دیگر دانشجویان از خدمات و تسهیلات یکسانی برخوردار است و یا یک عالم دینی در مقام تدریس همانند دیگر اساتید دانشگاهی حقوق و مزایا دریافت می‌کند و اقشار دیگر نهاد دین همچون ائمه جماعات و مبلغان و پژوهشگران و… نیز هر یک به گونه‌ای کارمند دولت به شمار آمده و بر اساس رتبه‌بندی‌های سازمانی تسهیلات دریافت می‌کنند. تنها تفاوت طلاب علوم دینی با دانشجویان مهندسی و پزشکی و مانند آن، رشته تحصیلی است و نباید تصویرهای خدماتی موجود در حوزه‌های علمیه شیعی، همچون دریافت وجوهات و پرداخت شهریه از سوی عالمان دین را به فضای جامعه دینی عربستان تسری داد.»
سرفصل‌های این متن به ترتیب زیر است: ۱. پیشگفتار ۲. خدمت رسانی به دانشجویان در عربستان ۳. خدمت رسانی در دانشگاه های اسلامی ۴. وضعیت رفاهی طلاب علوم دینی عربستان پس از دوران تحصیل ۵. خاتمه
