نویسندگان: Craig Whitlock و Nate Jones
ترجمه و تلخیص: سید هاشم رضوی
جذاب ترین بازار کاری برای بازنشستگان نظامی آمریکا، یک کشور کوچک خلیجی است، که ارتش آن، عمدتا به مشاوره های نظامیان خارجی و مزدوران اتکا دارد.
بنابه اسنادی که واشنگتن پست به آنها دست یافته، طی هفت سال گذشته، 280 بازنشسته ارتش آمریکا درخواست مجوز کار در امارات را داشته اند؛ و از این لحاظ امارات در صدر کشورهای مقصد قرار داشته است.
این بازنشستگان ازجمله شامل ژنرال هایی است که در جنگ های آمریکا در خاورمیانه نقش داشته اند؛ مانند ژنرال بازنشسته نیروی دریایی، جیمز ماتیس، که به عنوان مشاور نظامی در امارات مشغول به کار بوده، و سپس به آمریکا بازگشت و وزیر دفاع دولت دونالد ترامپ شد.
به نوشته واشنگتن پست، هجوم بازنشستگان نظامی آمریکایی آماده فروش دانش و تجربیات نظامی خود به یک قدرت خارجی، آن هم با موافقت پنتاگون و وزارت خارجه آمریکا، به این کشور نفت خیز کوچک کمک کرده تا -به گفته برخی کارشناسان- قوی ترین ارتش جهان عرب را تشکیل دهد.
از لحاظ منافع ملی آمریکا، نتیجه این خدمات، مانند یک شمشیر دو لبه بود؛ چرا که اگرچه امارات یکی از مهمترین شرکای واشنگتن در منطقه ماند، اما قدرت نمایی نظامی، این کشور کوچک را به ارسال نیرو به یمن، و لیبی و تشدید آتش جنگ داخلی در این کشورها کشاند. همزمان، کنگره و سازمان های حقوق بشری در واشنگتن نیز انتقادات از امارات را افزایش دادند؛ از جمله انتقادات، به تصمیم این ماه امارات برای همکاری با روسیه و دیگر اعضای اوپک پلاس، برای کاهش میانگین تولید نفت به میزان روزانه دو میلیون بشکه بود. در همین حال، وزارت دادگستری آمریکا نیز به انجام تحقیقاتی درباره نقش و مداخله این کشور در انتخابات ایالات متحده پرداخت.
جودی ویتوری، استاد خدمات خارجی در دانشگاه جورج تاون می گوید: «اماراتی ها نفوذ خود را افزایش داده و فراتر از اندازه خود عمل کرده اند، اما آنها از این نفوذ برای تضعیف سیاست خارجی آمریکا درباره حمایت ما از حاکمیت قانون، دموکراسی و مبارزه با تروریسم استفاده کرده اند. سخت است که چنین اقدامی را به عنوان یک کار خوب ببینیم.
قانون فدرال، بازنشستگان و نیروهای ذخیره ارتش را از کار یا پذیرش هدایا از دولت های خارجی، بدون تأیید وزارت خارجه و پنتاگون منع می کند. هدف این است که از قرار گرفتن بازنشستگان نظامی تحت نفوذ کشورهای خارجی یا آسیب رساندن به امنیت ملی ایالات متحده جلوگیری شود.
این قانون عموماً شامل بازنشستگانی می شود که بیست سال سابقه خدمت دارند و مستمری دریافت می کنند؛ چرا که می توان آنها را بار دیگر به خدمت فراخواند.
وزارت خارجه و پنتاگون از مصاحبه با واشنگتن پست خودداری کردند، اما در پاسخ به پرسش های آن گفتند که درخواست های متقاضیان را بر اساس تأثیر آنها بر سیاست خارجی ایالات متحده ارزیابی می کنند.
آنها در پاسخ به این پرسش که نقش وزارت امور خارجه در تسهیل مداخله امارات در یمن و لیبی، با توجه به اجازه به پیمانکاران و ژنرال های بازنشسته برای همکاری با امارات به عنوان مشاور، گفتند: امارات هم پیمان راهبردی حیاتی ایالات متحده در چندین مسئله زمینه بوده است؛ و ما به کمک به این کشور برای بهبود توانایی ها و دفاع از خاک خود ادامه می دهیم..
این روزنامه خاطرنشان می کند که 280 نفر از بازنشستگان شناسایی شده، جزو پرسنل نظامی آمریکا در امارات هستند. کارشناسان شمار آمریکاییهای بازنشسته را که در مؤسسات و شرکتهای دولتی کار میکنند صدها نفر تخمین میزنند. آمریکاییهایی که کمتر از 20 سال در ارتش خدمت کردهاند، هنگام جستجوی کار یا اشتغال در کشورهای خارجی، نیازی به دریافت تأییدیه ندارند.
امارات از بیم رسیدن بهار عربی به خاک خود، از یک دهه پیش هزینه ها و ساخت و سازهای نظامی را افزایش داد. از آن زمان، نیروهای دولتی و شرکتهای دفاعی، آمریکاییهای بازنشسته را در مشاغل استخدام کرده و به آنها مشوقهای مالی دو یا سه برابر درآمدشان در آمریکا ارائه کردند.
معافیت مالیاتی، جاذبه های گردشگری و زندگی مجلل همچنان از ویژگی های جذاب برای جذب بازنشستگان است. اما زرق و برق و زرق و برق امارات، ظلم مزمن آن را تحت الشعاع قرار می دهد.
بنیاد Freedom House، امارات را یکی از کشورهای با کمترین سطح آزادی در جهان طبقهبندی کرد؛ که فاقد انتخابات، احزاب سیاسی و قوه قضائیه مستقل بوده و انتقاد از دولت و فعالیت اتحادیههای کارگری نیز ممنوع است.
امارات توانست با پیوند دادن خود با پنتاگون، بر انتقادات از سوابق حقوق بشری اش غلبه کند.
نیروی هوایی امارات در کنار نیروهای آمریکایی، در افغانستان و علیه داعش در عراق و سوریه جنگیده؛ و اجازه استقرار 5000 سرباز آمریکایی در پایگاه های هوایی خود را داده است.
به گفته موسسه تحقیقات صلح استکهلم، از سال 2012، امارات پس از عربستان سعودی و استرالیا به سومین خریدار تسلیحات آمریکایی تبدیل شده است.
یوسف العتیبه، سفیر ابوظبی در واشنگتن، در ایمیلی گفت: «به مدت 50 سال، هیچ کشوری به اندازه ایالات متحده در پیشرفت امارات نقش مهمی ایفا نکرده است» و «ما تقریبا در همه زمینه ها به تخصص آمریکا تکیه کردیم؛ برای ساخت فناوری، توسعه اقتصاد، و تقویت و محافظت از جامعه خود».
اما مقامات ایالات متحده و امارات، این نکته را پنهان کرده اند که امارات چقدر به پیمانکاران نظامی آمریکایی متکی است.
اسناد به دست آمده نشان می دهد که امارات برای مدیریت تمام جنبه های ماشین نظامی خود به آمریکایی ها متکی بوده است.
اغلب آنها از طریق شبکه ای از پیمانکاران دفاعی که تحت کنترل دولت ایالات متحده است، مشاغل را به دست آوردند. بزرگترین آنها “گروه ایج” است که متعلق به یک گروه دفاعی با درآمد سالانه 5 میلیارد دلار است.
امارات هزینه های نظامی خود را پنهان می کند، اما تحلیلگران می گویند که این هزینه ها مانند ترکیه به 22 میلیارد دلار می رسد. بر اساس گزارش سیا، نیروی هوایی امارات 65 هزار سرباز دارد؛ که مشابه نیروی هوایی استرالیا و کانادا است.
به گفته آندریاس کریگ، استاد مطالعات امنیتی در کالج کینگز لندن، امارات برای برپایی ارتش خود به خارجی ها متکی است، همچنان که اقتصاد آن نیز بر مهاجران متکی است؛ که 9 دهم جمعیت کشور را تشکیل می دهند.
امارات افزون بر پیمانکاران غیرنظامی و بازنشستگان آمریکایی، صفوف نیروهای خود را با مزدورانی استخدامی از بسیاری از مناطق، پر می کند. بسیاری از آنها از پاکستان، یمن و عمان، و برخی دیگر از شرق آفریقا و آمریکای لاتین آمده اند.
یک ژنرال سابق استرالیایی فرماندهی گارد ریاست جمهوری امارات ( با 12 هزار نیرو) را بر عهده دارد.
امارات در سال 2010 با استخدام اریک پرینس، رئیس سابق پیمانکار امنیتی Blackwater Worldwide، اتکای خود را به پیمانکاران امنیتی ایالات متحده افزایش داد. در سال 2007، اعضای این شرکت 14 غیرنظامی را در بغداد کشتند.
پرینس پیش از راه اندازی شرکت در یک زمین آموزشی 7000 هکتاری در کارولینای شمالی در نیروی دریایی SEAL خدمت می کرد. پرینس همچنین از طرف اماراتی ها کار می کرد تا هزاران مزدور را از کلمبیا، آفریقای جنوبی و سایر کشورها جذب کند، جایی که او یک نیروی کماندویی تشکیل داد که در اردوگاهی در نزدیکی ابوظبی آموزش داد.
همزمان، ارتش امارات سرهنگ استفان توماجان که 20 سال در نیروهای آمریکایی خدمت کرد را، استخدام کرد؛ او یگان 18 نیروهای عملیات ویژه امارات را برعهده گرفت و بعداً به فرماندهی عملیات هوایی مشترک رسید.
توماجان اطلاعات متناقضی درباره کارش به عنوان یک نظامی یا غیرنظامی ارائه کرد؛ اگرچه امارات او را در تارنمای رسمی خود به عنوان سرلشکر استفان توماجان معرفی می کند که دارای مدرک دکترا است.
وضعیت توماجان پس از ارائه درخواست خدمت به پنتاگون در سال 2014 مورد بررسی قرار گرفت، اما مقامات بازنشستگی وی را قطع نکردند و او را مجازات نکردند، زیرا نتوانستند ثابت کنند که وی از امارات غرامت دریافت کرده است.
توماجان به سوالات روزنامه پاسخ نداد و او اکنون به عنوان مدیر مرکز جستجو و نجات امارات مشغول به کار است و از صحبت درباره روابط خود با رئیس این کشور، شیخ محمد بن زاید ابایی ندارد. او ماه مه گذشته، در یک سخنرانی جنجالی، از رهبران امارات به عنوان “بزرگترین در جهان” تقدیر کرد.
شاید مهمترین «ثناگوی» امارات جیمز متیس باشد که امارات را «اسپارت کوچک» توصیف کرده است.
این ژنرال چهار ستاره پیش از اینکه وزیر دفاع ترامپ شود، فرماندهی نیروهای آمریکایی در خاورمیانه را بر عهده داشت.
ماتیس در یک شهادت ضبطشده برای جشن پنجاهمین سالگرد تاسیس امارات متحده عربی، با یادآوری نخستین سفر خود به امارات در سال 1979 و چگونگی ایجاد اعتماد در طول سالها با شیخ محمد، از نیروهای این کشور به عنوان “رفقای جنگی که میدانند چگونه بجنگند” تمجید کرد. چیزی که ماتیس به آن اشاره نکرد، کار قبلی او در امارات بود.
ماتیس در ماه ژوئن، دو سال پس از بازنشستگی از نیروی تفنگداران دریایی، درخواست تاییدیه برای گرفتن یک شغل غیرنظامی در امارات و به عنوان مشاور نظامی کرد. بر اساس اسنادی که واشنگتن پست آنها را دیده، نیروی تفنگداران دریایی با درخواست او در آگوست 2015 موافقت کرد.
ماهیت نقشی که ژنرال ایفا می کند مشخص نیست؛ او در سال 2017 برای خدمت به دولت ترامپ بازگشت.
ماتیس از گفتگو با واشنگتن پست خودداری کرد؛ اما «رابرت تریر»، یکی از مدیران گروه کوهن ( یک شرکت مشاوره در واشنگتن که ماتیس در آن به عنوان مشاور ارشد خدمت می کرد) گفت که او به اماراتی ها درباره “ابعاد عملیاتی، تاکتیکی، اطلاعاتی و اخلاقی” عملیات نظامی مشاوره داده است.
به گفته تریر، متیس به جز هزینه سفر، از اماراتی ها پول نپذیرفت، اما او در خاطرات خود که دو ماه پس از سخنرانی اش در ابوظبی منتشر کرد، شیخ محمد بن زاید را ستود و نگرانی ها درباره حقوق بشر را کم اهمیت جلوه داد.
ماتیس تنها فرد بازنشستهای نیست که برای امارات کار کرده است. چنان که چارلز اف بولدی، ژنرال بازنشسته نیروی تفنگداران و عضو سابق آژانس ناسا نیز از آن جمله است.
او در سال ۲۰۱۶ برای امضای قرارداد همکاری بین ناسا و آژانس فضایی امارات به ابوظبی سفر کرد؛ همچنان که 9 ماه پس از پایان دوره تصدی در ناسا نیز، درخواست تاییدیه برای کار به عنوان مشاور در امارات داد.
اگرچه پنتاگون حقوق بازنشستگان را اعلام نکرد اما این اسناد، حقوق های خوبی را در امارات نشان می داد. یک افسر ارشد بازنشسته نیروی دریایی آمریکا، 348 هزار دلار به عنوان حقوق سالانه به علاوه 54 هزار دلار کمک هزینه مسکن و سفر دریافت می کرد. یک سرهنگ بازنشسته در ازای کار به عنوان مشاور در ارتش امارات، سالانه 324 هزار دلار حقوق دریافت کرده است.
بازنشستگان نظامی که برای کار راهی امارات می شوند، معمولاً حقوق پنج رقمی (علاوه بر مستمری خود) دریافت می کنند.
زمانی که شیخ محمد ( بن زاید) دانشکده دفاع ملی را تأسیس کرد، به جستجوی معلمان آمریکایی پرداخت و پروفسور توماس دوهان، از آکادمی نیروی هوایی ایالات متحده، با حقوق 240 هزار دلار و کمک هزینه مسکن 49 هزار دلاری برای کار در کشور جذب شد؛ همچنین دانیل پالتروسیتز، سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی، با حقوق 338 هزار دلار و 53200 دلار کمک هزینه مسکن به ریاست دانشکده منصوب شد.
حتی تکنسین ها، جوشکاران و نقاشان صنعتی بازنشسته آمریکایی می توانند در امارات درآمد خوبی به میزان 100 هزار دلار در سال به دست آورند.
https://www.washingtonpost.com/investigations/interactive/2022/uae-military-us-veterans